Günümüzün en iyi buluşlarından biri olarak
nitelendirilen teknoloji kime göre neye göre iyi? Üzerimize yavaş yavaş sinen  ve var olduğunu bildiğimiz halde somut olarak
nitelendiremediğimiz bir koku gibi hissediyorum ben teknolojiyi. Uzun bir süreç
öncesi değil daha 3-5 yıl önce annelerimizin babalarımızın telefon
bağımlılığımızdan dolayı var olan şikayetlerini şimdi bizim yapıyor oluşumuz?
   Yediğimizi, içtiğimizi, gezdiğimiz yerleri bir
birimize göstereceğiz diye yarış halinde olmamız? O kadar güzel, nezih bir
yerde oturup manzaranın tadına varmak yerine kalkana kadar her açıdan fotoğraf
ve kayıt altına alma çabamız? Oturup düşünüyorum  da şikayetlerimiz, yorgunluklarımız,
sevinçlerimiz ne zaman bu kadar benzer oldu ? biz ne zaman sabah kalkar kalkmaz
gözümüzü pencereden yansıyan aydınlık yerine sosyal medya hesaplarımızı kontrol
ederek uyanır olduk? Bütün kutlamalarımız, hastalıklarımız, iyi dileklerimiz
için sosyal medyayı kullanır olduk?

    Kendimi uzun süreden  beri yaşadığım çağdan geri kalmış olarak
nitelendiriyorum. Üniversite yıllarımda kaybettiğim televizyon izleme
alışkanlığım yaklaşık 5 yıldır da kendini ısrarla koruyor. Durum şu ki bunun
ayrımına geçen gün kahve içmeye çağırdığımız annemin arkadaşının bize
gelmesiyle fark ettim. Annemin arkadaşı daha girişten salona geçmeden şu
kanalda şu film vardı deyip neredeyse koltuğa oturmadan izlemeye başladı
şaşkınlığım gizlenemeyecek kadar ortaydı. Bunu eleştirmek için yazmıyorum. Elbette
üniversiteye gitmeden önce benim de izlediğim belgeseller mevcuttu. İzlenmesi takip
edilmesi gereken bizi  yaşadığımız çağdan
çokta soyutlamayacak şeyleri takip etmeye tabi ki ihtiyacımız var. Bunun daha
düne kadar da en güzel aracı televizyonlardı fakat şimdi bu kadar yoğun ve
sohbetin tadını köreltecek kadar yoğun yaşamamız?

   Cevaplayamadığım tonlarca sorular beynimin içinde
dolanıyor. Düşünüyorum bende biraz televizyona düşkün olsam dışarıdan bunları
bu kadar çıplak ve net gözlemleyebilecek miyim ? hayır bilmiyorum.  Sohbet ortası sosyal medyada gezen masadaki
bir arkadaşımın konunun en heyecanlı yerinde bir sesli videoya dokunmasıyla
konunun ve dikkatimin dağılmasından sonraki şaşkınlığımı sizi ifade bile
edemiyorum.   
    Bugünler de duyduğum bir
şikayetten bahsedeyim,  arkadaşlarım genel olarak sürekli telefonlarının zil
sesini duyduklarını, aslında telefonlarının çalmadıklarını söylüyorlar.       Acaba toplu
olarak paranoyak mı olduk dersiniz? Bunun farklı nedenleri de olabilir ne bilim
birinin aramasını beklemek gibi ama ya gerçekten çalmayacağını bildiğiniz halde
çalıyor gibi hissetmenize ne demeli?

     Dediğim gibi bunlar eleştiri babında değil
birazcık konuya dikkat çekme amacıyla yazılmış bir yazıydı. Lütfen teknolojiyi
doğru kullanalım bağımlı olmayalım, o bizi değil biz onu kullanalım. Sizle bir
bağımın oluşmasını sağlayan bir aracı olmasına tabi ki  şükran borcum var. Faydalarını zaten hepimiz
biliyoruz ama lütfen ama lütfen biraz olsun etrafımızda olup bitenlere,
kişilere değer verelim bizi andan alıp götürenlere değil. Dediğim gibi biz onu
kullanalım. Teknolojili ama bağımsız günler J