GARİP BİRİ
Gökyüzünden sallanan Tarantula misali,
bir yalnızımsı düşler ve onu takip eden hisler
boşlukta su keseciği gibi sallanıyor,
odasında sigara dumanını dans ettirirken
sessizce ve usulca yaklaşıyordu.
Umut dolu düşlere gebeydi belkide,
yerleşmiş olan yalnızlık hissi vücudunda
bir yer edinmenin huzuruna dalmıştı.
Bundan sanki rahatsız değilmiş gibi,
yalnızlığı başının altına koyup yatıyordu.
Uzaklarda bir yerlerde, bir şeyler yaşıyor gibiydi.
Keskin bir bıçak yarası gibi ara ara sızlıyordu içi.
Gülüşünde ise bilmediği buruk bir sızı,
hep fazlaydı ama hep eksikti.
Kanamaya hazır yaraları hep derindi.
Belliydi, yalnızlığı dert değil dost edinmişti.
Ahşap odasının köşesinde düşlere dalar,
usulca üzerine inen yalnızlığı dağıtmak isterdi.
Ne güzelsin ey sessizlik, sessizlik derdi.
Git diyemeyecek kadar da sessizliği severdi.